رسانه

قمصر، شهر گل و گلاب، با بهاری دل‌انگیز و هوایی آکنده از عطر خوش گل محمدی و گلاب، هر ساله گردشگران داخلی و خارجی بی‌شماری را مجذوب خود می‌کند.

همه قمصر را به گل محمدی و گلابش می‌شناسند. این شهر که در  ۴۱ کیلومتری جنوب کاشان واقع شده است، بهار و به خصوص در اردیبهشت ماه به بهشت زمینی استان اصفهان تبدیل می‌شود؛ چرا که وقتی در این زمان به این شهر سفر می‌کنید و پا در مزارع گل محمدی می‌گذارید، گویی روح شما از کالبد خود خارج می‌شود و به دنیای دیگری پرواز می‌کند؛  دنیایی غرق در زیبایی و رایحه خوشی که هوش از سر شما می‌برد.

می دونید این تبلیغ چه چیزی به ما یاد میده؟ اثربخشی تبلیغ، در عربده زدن نیست! میشه ساکت بود و یکی از بهترین تبلیغات سال را ساخت. میشه نام برند را جار نزد ولی آنرا در ذهن مخاطب حک کرد. بله، تبلبغات علم است. دریافت

فرمانده نیروی زمینی سپاه و طراح بسیاری از عملیات‌های دوران دفاع مقدس، خبرنگاری به نام "غلامحسین افشردی" است.

او اولین خبرنگار جمهوری اسلامی ایران پس از پیروزی انقلاب بود که در سفر خارجی مسئولان به الجزایر حضور داشت و در حادثه طبس به عنوان اولین خبرنگار در محل حادثه بود.

حسن باقری، برخلاف بسیاری از مبارزان که دارای نام‌های مشهوری نیز بودند، تفنگ به ‌دست نگرفت و به ‌مقابله با تانک‌های دشمن نشتافت. او راهی دیگر برگزید و این مسیر متفاوت و استثنایی، آغاز راهی بود که درباره‌ی آن بسیار گفته شده است. بهترین کار را در شناسایی دشمن دانست و در این راه، تجربیات کوتاه‌مدت در واحد اطلاعات سپاه پاسداران، روزنامه‌نگاری و... به‌ ‌کمکش آمدند. گویی دست تقدیر، غلامحسین افشردی را به‌‌ راه‌هایی کشانده بود که در جنگ، حسن باقری را بسازد!

او یک اتاق را به‌عنوان اطلاعات نظامی انتخاب کرد. نقشه‌های منطقه را دورتادور دیوار چسباند و آخرین اخبار نبرد را روی نقشه پیاده کرد. ابتدا خودش و چند نفری که به او ملحق شدند، با موتور، ماشین و هر وسیله‌ای که داشتند، به ‌محورهای ورودی دشمن می‌رفتند و به‌‌ جمع‌آوری اطلاعات می‌پرداختند. بلافاصله ارتباط با مراکز مختلف در استان خوزستان و تهران برقرار شد تا اطلاعات ردوبدل شود. هنوز یک هفته از شروع جنگ نگذشته بود که این اتاق، مهم‌ترین منبع اطلاعاتی به‌شمار می‌رفت. آن‌ها می‌توانستند بفهمند دشمن در کجاست، چه تعداد نیرو دارد، هدفش چیست، برای چه آمده است، تا کجا می‌خواهد برود و... همان چیزهایی که او در دوره‌ی کوتاه روزنامه‌نگاری آموخته بود! گویی تمام تجربیات گذشته (که در ظاهر، پراکنده و نامربوط به‌ نظر می‌آمدند) برای چنین روزهایی اندوخته شده بود.

اینفلوئنسر مارکتینگ چیست؟ معرفی اینفلوئنسر های ایرانی در اینستاگرام و..

What is an Influencer and Influencer Marketing?

اینفلوئنسر کسی است به علت قدرت، دانش و جایگاه اجتماعی خود این قدرت را دارد که تصمیم خرید مردم را تحت تاثیر قرار دهد. به عنوان مثال یک ورزشکار می تواند تاثیر بسزایی در انتخاب لباس ورزشی داشته باشد. زیرا مردم بر این باورند که این فرد دانش و تجربه کافی در این زمینه دارد و می تواند در این مورد بهترین مشاور دیگران باشد. البته این نکته به این معنا نیست که این افراد ابزارهای تبلیغاتی هستند اما رابطه های اجتماعی مشخص می کند که کدام برندها می توانند بهترین سود را از این افراد داشته باشند. 

 #سواد رسانه کمک کند تا:

۱-  چگونگی ایجاد #پیام‌های رسانه‌ای را درک کنیم.

2- آنچه که رسانه‌ها می‌خواهند به #باور آن برسیم را تشخیص دهیم.

3-  #تعصبات، #اطلاعات_غلط و #دروغ‌های_رسانه‌ای را تشخیص دهیم.

4- قسمتی از #داستان که #کتمان می‌شود را کشف کنیم.

5- پیام‌های رسانه‌ای را براساس تجربیات خود، باورها و ارزش‌هایمان #ارزیابی کنیم.

6- پیام‌های رسانه‌ای خود را #طراحی، #ایجاد و #توزیع کنیم.

#اینفوگرافیک مشهور ترین بانک های دیجیتال جهان و خدمات آن ها

 

مقدمه

استفاده از فناوری های نوین ارتباطی به ویژه شبکه های اجتماعی در دهه های اخیر ما را وارد دوران و جامعه تازه ای کرده است؛ گسترش چشمگیر فناوری های مربوط به ارتباطات الکترونیکی مانند شبکه های ماهواره ای و اینترنتی و تاثیر آن روی بسیاری از شئون اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، جامعه را دستخوش تغییرات اساسی کرده است. شبکه های مجازی در فضای سایبرند که تمام جنبه های حیات بشر را تحت تاثیر قرارداده اند و عرصه های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را با انبوهی از فرصت ها و تهدید ها روبرو ساخته است تا بدان جا که برخی صاحب نظران از جمله جوزف نای[1] ، شبکه های اجتماعی مجازی را بُعد جدید قدرت در سده 21 دانسته اند.

زندگی روزمرۀ ما مملو از پیام‌هایی است که با ایما و اشاره رد و بدل می‌شود. استفاده از آن‌ها آنچنان طبیعی و بی‌سروصداست که معمولاً اهمیتشان را از یاد می‌بریم. اما وقتی با مردمانی از فرهنگ‌های دیگر مواجه می‌شویم، تازه می‌فهمیم که تا چه حد معنای اشارات آن‌ها را نمی‌فهمیم. یعنی چه که کسی نرمۀ گوشش را به سمت پایین می‌کشد؟ یعنی چه که با انگشتش دایره‌ای رسم می‌کند؟ کتابی جدید، مجموعه‌ای از این اشارات را در سطح جهان گرد آورده است.

دیوید کریستال، اسپکتیتور — ممکن است دربارۀ این ماجرا در طول جنگ عراق چیزهایی خوانده باشید. گروهی از مردم محلی به یک پایگاه نظامی آمریکایی نزدیک می‌شدند. یک سرباز آمریکایی دستش را به سمت آن‌ها گرفت، به صورتی که بازویش تماماً باز شده و کف دستش به سمت آن‌ها بود، با همان علامت مرسوم «ایست». محلی‌ها به آمدن ادامه دادند. سرباز دوباره این حرکت را تکرار می‌کند. اما آن‌ها به نزدیک‌شدن ادامه دادند. برای همین شروع به شلیک می‌کند. محلی‌ها مردم عادی از آب درآمدند، نه ستیزه‌جو. از قرار معلوم امریکایی‌ها نمی‌دانستند که این حرکت در خاورمیانه نوعی خوش‌آمدگوییِ دوستانه است. «سلام» معنی می‌شود، نه «ایست».

دیوید کریستال

ترجمۀ: حمید ضرابی

مرجع Spectator

مرتباً به مطالبی در  شبکه‌های اجتماعی نوک می‌زنیم و بعد آن‌ها را نشخوار می‌کنیم.

ما به شکلی خطرناک به نوعی تقلید از دانایی نزدیک می‌شویم، دانایی‌ای که در واقع الگوی جدیدی از نادانی است.

سواد فرهنگی سنگ بستر ارزش‌های مشترک ماست.