در عصر فناوری های رسانه ای و ارتباطی که جهانی شدن را یک پدیده فراگیر و اجتناب ناپذیر ساخته اند، روابط عمومی چه در کارکرد و چه در معنا در حال تحول است.

از روابط عمومی به عنوان هنرهشتم و دست آورد قرن بیستم یاد شده است. اصطلاح روابط عمومى، ترجمه واژه انگلیسى public Relations براى نخستین بار در آمریکا در اتحادیه راه آهن به کار برده شد و در ایران نخستین بار در شرکت نفت به کار رفته و دفترى در آن شرکت ایجاد شد.

روابط عمومی کار روبرو شدن یک سازمان یا موسسه را با مخاطبانش از طریق پرداختن به موضوعات و مطالب و اخباری انجام می‌دهد که به منافع مشترک شان مربوط است. سخنرانی در کنفرانس‌ها، کار با رسانه‌ها، ارتباطات بحران، اشتغال به امور اجتماعی از طریق رسانه‌ها و ارتباط با کارکنان در زمره وظایف این حرفه ‌است. فعالیت روابط عمومی چندان مستقیم و ملموس نیست و همین فرق آن با تبلیغات است. روابط عمومی می‌تواند برای ساختن روابط تفاهم‌آمیز با کارکنان، مشتریان، سرمایه‌گذاران، رأی‌دهندگان و عموم مردم به کار گرفته شود.

روابط عمومی ها نقش مهم و کلیدی در برخورد با مخاطبان یک سازمان دارند و اسـتفاده از فنـاوری هـای نـوین ارتبـاطی و اطلاعـاتی سبب ارتقاء سطح کیفی و کمی کارکردها در حوزه فعالیت روابط عمومی شده است. تأکید بر فن آوری اطلاعات، ابزاری بـرای رفـع نیازهای مخاطبان و ارائه خدمات با کیفیت برتر است. لذا فن آوری اطلاعات به عنوان ابزار مدیریتی روابـط عمـومی، مـی توانـد مفیـد واقع شود، از این رو روابط عمومی مجازی می تواند روش خوبی را در اختیار مدیران سازمان، شرکت ها و مؤسسات قرار دهد تا با مخاطبان خود، ارتباطی دو سویه و گسترده برقرار کند و به سرعت از نظرات آن هـا مطلـع شـوند. روابـط عمـومی بـه عنـوان ابزاری که قادر است اطلاعات کافی و لازم را در اختیار مخاطبان، کاربران و استفاده کنندگان قرار دهد.

^{روابط عمومی به عنوان یک صنعت، هنر و تکنیک همواره پشتیبان بازاریابی درک شده است .}
در دنیای امروز روابط عمومی[1]به عنوان عنصر قوی در ارزیابی و تقویت برنامه ها و پیشبرد اهداف سازمانها تلقی می شوند. امروزه سازمان موفق، سازمانی است که روابط عمومی فعال و به روزی داشته باشد و لازمه داشتن وجود روابط عمومی موفق در سازمان شناخت جایگاه حقیقی و شایسته این عنصر کلیدی است.
با توجه به تعریف موسسه بازاریابی چارترد[2]، بازاریابی فرآیندی مدیریتی  است که مأموریت آن شناخت، پیش بینی و ارضای نیاز مخاطبان و مشتریان خود به شکلی سود آور است . مفهوم ضمنی این تعریف، به ایجاد حُسن تفاهم و تعامل بین شرکت، سازمان ، محصول و خدمات ارائه شده با مخاطبان وابسته است.