اولین سکه ای که در ایران رواج یافت، در زمان داریوش اول در سال 516 ق.م ضرب شد و نام آن دریک بود.
هرودوت در مورد ضرب سکه دریک می گوید: او شاهی بود که از خود یادبودی گذارد که هیچ شاهی از خود باقی نگذاشته بود؛ و سکه دیگری که رواج داشت شکل بود به وزن 6.5 نقره.
